Akcja anime rozpoczyna się w roku 1958. Pewnej burzowej nocy, człowiek o imieniu Nango rozpoczyna grę z yakuzą. Stawką jest jego życie. Jeśli nie wygra, mafia zabije go z powodu długów. Przegrywa, a śmierć wydaje się nieunikniona. Aż do momentu, gdy z ciemności wyłania się 13-letni chłopiec, cały przemoknięty. Akagi Shigeru, bo tak nazywa się główny bohater, proponuje dokończyć partię za Nango. Chłopak nie odczuwa żadnego strachu. Trafił do janso z powodu wyścigów samochodowych nad klifami. Uciekając przed policją, wszedł do pobliskiego klubu. Nango udaje, że jest to jego krewny, który miał sprawdzić czy jeszcze żyje. Mimo nieznajomości zasad, główny bohater zasiada wspólnie z mafią przy jednym stole. Zdany wyłącznie na szczęście, a jak się później okaże również na oszustwo zaczyna wygrywać. Ujawnia się jego talent do hazardu. Niestety do klubu wkracza policja, która rozpoznaje w zbiegu podejrzanego. Yakuzie i strużom prawa udaje się dojść do porozumienia. Chłopak może dokończyć rozgrywkę. Intuicja i odwaga nie są jedynymi zaletami nastolatka. Akagi stosuje wobec przeciwników różnego rodzaju zagrywki psychologiczne, zachowując przy tym pokerową twarz. Nasz bohater ratuje Nango od śmierci. Zafascynowany zdolnościami gimnazjalisty, komisarz policji Yasuoka zaprasza Akagiego do rozegrania pojedynku z prawdziwymi profesjonalistami. Ustawia go na mecz, z którego chce wyciągnąć dla siebie jak największe korzyści materialne.
W całym anime rozegrano jedynie 6 partii mahjonga. Główny bohater stacza pojedynki z coraz to nowymi przeciwnikami. Testuje swoje zdolności matematyczno-psychologiczne przeciwko ich. W odróżnieniu od poprzednio opisywanego tytułu, zwycięstwo w mahjongu zależy tutaj nie od oszustwa, lecz od ryzykownych zagrań, dalece posuniętego blefu, psychologicznej manipulacji i umiejętnego udawania. Występuje tu tylko kilka sytuacji, w których gracze odnoszą się do oszustwa. W przypadku Akagiego jest to podyktowane faktem używania trików przez innych, którzy nie potrafią wygrać z nim w normalnej walce. Zmusza ich on w ten sposób do zaniechania podmiany kamieni i układania sobie ręki. Finałowy pojedynek pomiędzy Akagi Shigeru a Washizu Iwao trwa 11 odcinków. Tutaj podobnie jak w Tetsui, bohater gra z byłym żołnierzem japońskim, absolwentem starego Uniwersytetu Cesarskiego. Gra tocząca się pomiędzy dwoma mężczyznami wyróżnia się kilkoma cechami. "Rozgrywa się w obrębie określonych granic czasu i przestrzeni". Washizu zaprasza Akagiego do zamkniętego, sześciokątnego pokoju. Na każdej ze ścian oraz na suficie, znajduje się malowidło o treści biblijnej. Pokój odgrywa, więc rolę odizolowanego miejsca, w którym odbywać się będzie mimicry. Mahjong Washizu jest niezwykły pod wieloma względami. Gra toczy się przy użyciu specjalnych kamieni, z których większość jest przezroczysta. To sprawia, że rozgrywka rządzi się własnymi indywidualnymi zasadami. Washizu odszedł z wojska, ponieważ cenił życie i młodość. Stał się potentatem biznesowym podziemnego świata. Adrenaliny dostarcza mu gra z młodymi osobnikami, którzy w zamian za obietnicę zdobycia fortuny gotowi są poświęcić własne życie. W mahjonga Washizu nie gra się na punkty, lecz na krew. Washizu, ponieważ sam nie jest już młody, upaja się widząc, jak ludzie gardzą swoim życiem i młodością. Granica czasu to granica ludzkiej wytrzymałości, ilości krwi, którą może stracić zanim opuści go świadomość. Pod tym względem ta ostateczna gra jest również ilinx. Miejsce zabawy zostało wyodrębnione. "Odgrodzenie uświęconego miejsca jest także pierwszą cechą charakterystyczną wszelkiej czynności sakralnej(..)". Mahjong jest więc przyrównany tutaj do rytuału, świętości. Wskazuje na to nie tylko wystrój pokoju, w którym toczy się walka o życie, ale również słowa narratora przewijające się przez całe anime. Padają tutaj takie określenia odnoszące się do Akagiego jak: geniusz, diabeł, demon czy bóg mahjonga. Kulminacją tego jest wizualizacja pojedynku Akagi - Washizu jako walki dobra ze złem. W pewnych momentach, były żołnierz przedstawiany jest jako Diabeł, Akagi natomiast jako Jezus.⁽²⁾ Walka bohaterów przenosi się w wymiar symboliczny. Dramatyzm sytuacji podkreślany jest licznymi aluzjami oraz wizerunkiem ukrzyżowanego Shigeru, nad którym stoi Washizu. Zabieg ten jest często stosowany w anime. Wynika on z pobierznej znajomości Japończyków Chrześcijaństwa. Symbol krzyża, to symbol śmierci. Używa się go również jako konkluzji, która może przedstawiać śmierć czarnego charakteru, bądź odwet za śmierć bohatera pozytywnego. ⁽³⁾ Postać Śmierci również pojawia się w anime podczas finałowego pojedynku i utożsamiana jest z Washizu. Pomiędzy graczami wywiązuje się tzw. "ciemna gra" opisywana przez Richarda Schechnera, badacza kultury zabawy. Charakteryzuje się ona tym, że

• jest fizycznie ryzykowna
• zakłada celowe zatarcie albo zatajenie granicy: "to jest zabawa"
• wygrywa alternatywne jaźnie

Anime to idealnie wpasowuje mahjonga w stereotypy. Nie występuje w nim ani jedna postać kobieca. Mahjong to przecież gra mężczyzn. I to nie byle jakich, bo japońskiej mafii yakuza. To ona rządzi światem hazardu, a ci, co się jej przeciwstawiają są albo szlaeńcami albo geniuszami. Akagi jest niewątpliwie tym drugim. Jest "człowiekiem, który egzystuje w krainie bóstw i włada ciemną stroną Japonii" Taki jest obraz gracza mahjonga, człowieka który nie boi się ryzyka, posiada umiejętności strategiczno-matematyczne i manualne. Używa manipulacji psychologicznej, żeby wywrzeć presję na przeciwniku. Nigdy nie pozwala odkryć swojej prawdziwej natury i zawsze jest zrównoważony. Jest prawdziwym hazardzistą, blefuje ukrywając się za maską beznamiętności.
Akagi zdobył jeszcze większą popularność niż swój poprzednik Tetsuya. Powstały liczne adaptacje komputerowe, w których gracz może się wcielić w głównego bohatera. Washizu tak spodobał się czytelnikom, że Fukumoto Nobuyuki poświęcił mu nowy komiks. Wyprodukowano również zestawy do mahjonga oraz stoły, takie jakich używał w serialu. Poza tym powstał również zestaw z wizerunkami występujących w nim bohaterów. Scenariusz mangi i anime został przeniesiony na ekrany kin, w dwóch aktorskich filmach.⁽⁴⁾ Akagi, tak jak i jego poprzednik wkroczył w inną sferę japońskiej kultury masowej jaką jest pachinko i pachisuro. W japońskiej telewizji zaczęto nadawać specjalny kącik poświęcony mahjongowi i jego wizji w tym serialu. Program był nadawany m.in. przez takie stacje jak: Nihon terebi, Sapporo terebi czy Yomiuri terebi. Specjalnie dla wyżej opisanych seriali stworzono muzykę, która treściowo nawiązuje do gry⁽⁵⁾.
Oba anime przedstawiają raczej negatywny wizerunek mahjonga w japońskiej popkulturze. Kojarzony jest ze światem przestępczym, w którym nie ma miejsca na przyjemność i zabawę. Obecnie wiele organizacji próbuje odejść od tego wizerunku organizując różnorakie akcje, mające na celu rozpropagować grę wśród zwykłych ludzi i przedstawić pozytywną stronę japońskiego mahjonga.

¹⁾ Manga autorstwa Fukumoto Nobuyukiego ukazuje się od roku 1992, we wspomnianym już wcześniej miesięczniku Kindai Majan, nakładem wydawnictwa Takeshobo. Komiks ten jest sequelem innej pracy autora, która również nawiązywała do hazardu i mahjonga.
²⁾ W pokoju, w którym siedzą gracze, za plecami Washizu znajduje się obraz przedstawiający Piekło oraz Diabła. Za Akagim przedstawiony jest ukrzyżowany Jezus. Na pozostałych ścianach znajduje się między innymi obraz Arki Noego. Arka związana jest z polepszeniem ręki Washizu. Tak jak ona została uratowana przez Boga tak Washizu uważa się za wybranka Niebios i w lepszym dla niego momentach gry, przypisuje to Bogu. Interesujący jest fakt, że jeden z mitów sugeruje nam, że pierwszym graczem mahjonga był Noe. On i jego trzech synów grało przez 40 dni i nocy potopu. Liczba ta miałaby odnosić się do początkowej liczby kart w grze Ma-Tiao, z której powstał mahjong. Wschodni wiatr miał być dominującym wiatrem podczas sztormu i dlatego też jest dominującym symbolem wiatru w grze. Zwierzęta wchodziły do Arki parami. Symbolem tego jest układ kamieni nazywający się "siedem par". Gdybyśmy przyjęli tę teorię, początków zabawy należałoby dopatrywać się ok. 2350 lat p.n.e.
³⁾ Japońska kultura popularna nie widzi niczego nieodpowiedniego w łączeniu kilku religii ze sobą. Tym bardziej wykorzystywanie przez nich obcej symboliki, która nie jest zakorzeniona w ich tradycji nie niesie za sobą żadnych konsekwencji. Zabieg ten stosował już Osamu Tezuka. Dzieło, które zawiera w sobie elementy chrześcijańskie jest egzotyczne dla japońskiego odbiorcy. Wystarczy dodać kilka dowolnych symboli, zaczerpnąć cytatów z Biblii, przyrównać głównych bohaterów do Jezusa i Diabła i wychodzi nam obraz, który ludzie pokochają.
⁴⁾ Filmy te to Tohaiden Akagi (Akagi hazardzista) z 1995 roku oraz Janma Akagi (Akagi - demon mahjonga) z 1997 roku.
⁵⁾ Muzyka została skomponowana m.in. przez tak popularne zespoły jak Maximum the Hormone, Furuido czy Taniuchi Hideki.

"Mahjong w japońskiej
kulturze popularnej"